iPhone5

Met een ruk draait hij zich om. “Is dat echt? Heb jij een iPhone5?” vraagt hij. Ik knik. Even kijkt hij mijn zoon aan en dan zegt hij: “En ligt die gewoon in de vensterbank?” Ik lach en zeg ja. Zijn ogen rollen bijna uit zijn hoofd.

Zonder telefoon besta je niet. Je hoort een telefoon te hebben en eigenlijk hoor je een iPhone te hebben. Dan hoor je erbij. Zit je in een café dan zie je iedereen met de telefoon in de hand. Praten doe je niet, je kunt sms’en of appen. Loop je in de supermarkt dan is het vrij bijzonder als je mensen kunt aanspreken. Geluid is er genoeg zo om je heen, iedereen is in gesprek. Met een hand duw je het karretje en met de andere druk je de telefoon tegen je oor. Of je loopt standaard met oortjes in. En de jeugd is zo mogelijk nog erger. Op school zie je kinderen van amper 6 of 7 jaar al met een telefoon. Op de middelbare hoor je er niet bij als je als geen Blackberry, iPhone of andere coole smartphone hebt.  

Zonder telefoon ben je een nerd.  Zo erg ben ik niet. Ik heb niet eens een oude Nokia. Nee ik heb een Windows Phone. Dat leek toen een goede keuze maar ik liep ineens zo vooruit dat ik overal buiten viel. Leuke apps waren er genoeg maar niet voor de Windows Phone. Gebruikte iedereen al What’s App, moest ik daar nog driekwart jaar op wachten. En niemand kon me helpen als ik iets niet snapte. De wereld had iPhone of Android. En ik liep niet in de pas. Ik hoorde er niet bij. Nu vind ik dat niet zo erg maar dat gedoe met mijn telefoon kwam me af en toe mijn oren uit. Ondertussen ben ik gewend. En dat is het precies. Eindelijk ben ik gewend en nu krijg ik een iPhone. En nu ben ik te druk. Ik  moet van alles, mijn weken en mijn hoofd zijn te vol en ik wil niet nadenken over gewoon “even bellen”. Ik wil gewoon de telefoon kunnen pakken en kunnen bellen. Ik wil mijn e-mail gewoon binnen krijgen. En ik wil er vooral niet over na hoeven denken. Niet in deze weken. Niet nu. En dus ligt mijn nieuwe iPhone geduldig te wachten in de vensterbank.

Vanaf dat moment beland ik in een wereld vol onbegrip. Het schijnt niet toegestaan te zijn dat je een iPhone hebt en die niet gebruikt. Het schijnt zelfs raar te zijn dat je niet helemaal gek wordt omdat je dan eindelijk die iPhone hebt. Eens dacht ik nog dat ik er niet aan mee zou gaan doen. Maar ja toen belde de provider en ben ik gezwicht. Niet om de iPhone maar wel om de aanbieding. Negen maanden lang onbeperkt bellen en sms’en voor 25 euro per maand. En omdat ik voor mijn werk nogal wat moet bellen, is dat dus een mooie kostenbesparing. En bij die kostenbesparing kreeg ik dus die iPhone5 gratis. Dus voor het geval dat, doe mij die telefoon er maar gewoon bij. Helemaal weggelegd voor mij was het niet. Had ik de iPhone binnen, bleek de simmkaart niet te passen. En toen ik die eenmaal binnen had zat ik zo in de hectiek dat mijn enthousiasme al weer gezakt was. Dus lag de voor velen felbegeerde iPhone5 bij mij gewoon in de vensterbank.

Een paar dagen geleden was dan eindelijk de dag. Waarom? Nou eerlijk gezegd omdat er op de iPhone een grappig spelletje zat. En omdat mijn zoon zo graag mijn telefoon wil hebben. En omdat een vriend van me de druk maar opvoerde dat ik dan de iPhone beter aan de kinderen kon geven. En omdat ik niet zeker wist of ik daar dan weer spijt van zou krijgen. En vooral omdat ik mezelf een muts vind dat ik het niet gewoon uitprobeer. Dus trok ik de stoute schoenen aan en ging aan de slag. En ja hoor, het werkte. De e-mail deed het. Zelfs overzichtelijk alle e-mailadressen bij elkaar. Wat een luxe. What’s app werkt nog mooier dan op mijn oude telefoon. En de prachtigste apps heb ik inmiddels. Zo kan ik zien waar welke sterren er aan de hemel staan. Als ik muziek hoor kan ik kijken welk nummer het is. Zelfs 50 tinten grijs heb ik gewoon op mijn telefoon staan. Alleen bellen…… nee dat niet. Bellen kan ik niet met de iPhone. Dacht ik toch even dat ze daarvoor dat ding uitgevonden hadden.

“Binnen 2 uur zal de code geactiveerd zijn” zegt de mevrouw van KPN. Voor niets zocht ik alle dozen af naar de activeringscode die er volgens anderen echt bijgezeten moest hebben. “Nee hoor, je moet gewoon even bellen of via internet activeren” zegt de KPN mevrouw. Vanavond is het dus zover… en werkt mijn iPhone. Inmiddels ben ik al een beetje gewend maar mis ik ook de leuke foto’s op de voorgrond van mijn WindowsPhone. Vanavond is het  zover en hoor ik officieel bij de eenheidsworst; de grijze komozakken; de gemiddelde Nederlander; de volgers; de mensen zonder identiteit. Vanavond ben ik een iPhone-gebruiker.