Kippenvel

We zitten aan tafel en eten. Ineens zegt zoonlief: “mijnleraar is een mooi mens”. Ik laat de woorden even op me inwerken en vraag me afwat hij bedoeld. Dan vraag ik nog even wat hij zei. “Dat mijn leraar een mooimens is” herhaalt hij geduldig. “Hoezo dan” vraag ik.  “Nou volgende week gaan ze op school weer skiën”zegt hij. “Ach” zeg ik niet geheel zonder spot “en je leraar offert zich op ommee te gaan?” “Ja” zegt hij, “maar hij spaart zelf ook het hele jaar om tezorgen dat de kinderen waarvan de ouders echt het geld niet kunnen missen.” Ikvoel spontaan kippenvel op mijn armen komen. “Wow” zeg ik dan “je leraar isinderdaad een heel mooi mens”. 

Gelukkig zie ik ze steeds vaker. Mooie mensen. De mensendie echt leven en niet alleen voor zich zelf. Vandaag was ik er bij zo een. Eenmooi gesprek hadden we en blij was ik dat ik eindelijk weer de energie had omme weer aan te sluiten. Geroerd was ik toen hij zei dat ze me maar even gelatenhadden. Al zo veel aan mijn hoofd. Ik ken ze pas een jaar, hem ietsjes langer.Maar ze lezen mijn gedachten in mijn ogen. Ze kijken echt. Ze zien je om wie jebent en respecteren je. Dat is mooi. Nog steeds ben ik blij dat ze mij vroegenom aan te sluiten en mee te werken aan zo’n mooi project. Grote stoere mannenzijn het, met een heel klein hartje.

We bespraken een prachtig initiatief, zijn initiatief dateen beetje uit de klauwen groeit. We keken naar een filmpje op het internet.Weer even kijken waar je het allemaal voor doet. En ineens liepen de tranenover mijn gezicht. Ook zijn ogen zag ik blinken. Net als toen in het Agora.Want daar doen we het voor. De mensen die geen keuze hebben. De mensen dievechten en de hoop dat we het ooit anders kunnen maken. Hoe kun je leven zonderje in te zetten voor je medemens. Gelukkig zijn er veel van dit soort mensen.

Komende week zijn ze er ook weer. Mensen die proberen vrijwillig metinzet een verschil te maken. Vorig jaar werd ik verrast. Eigenlijk vond ik datik niet zoveel speciaals had gedaan. Want er zijn nog zoveel anderen die nogveel meer doen. De afgelopen tijd heb ik een aantal taken in vrijwilligerswerk afgestoten.Ik weet dat het nu beter is, maar ergens knaagt het. En dus scheen vandaag dezon weer, voelde ik de energie weer stromen om me vol te kunnen storten opzoiets moois. Jammer blijf ik het vinden dat het nodig is om te vertellen datde mensen die wat extra’s doen speciaal zijn.

En had ik nog geen wensen voor 2013, dan ventileer ik nude wens dat we allemaal wat meer stil staan bij onze naaste en (nog) eens watvaker iets voor de ander over hebben. Laten we eens wat minder praten over water mis is met de maatschappij en laten we dit jaar eens focussen op de mooiemensen die in het groot of in het klein een verschil maken. Laten we eenvoorbeeld nemen deze mooie mensen zoals de leraar van mijn zoon. De mensen die echtleven en echt kijken. Maar laten we ook stil staan bij de kinderen die dit zienen daardoor eerder hun voorbeeld zullen volgen. Want zij zijn de toekomst. Latenwe met zijn allen nog vaker een mooi voorbeeld zijn.