Beelddenker

‘Toch mis ik het wel’ zegt hij, ‘mijn Bob de Bouwer dekbed.’ Ik doe echt mijn best om mijn lach in te houden maar het lukt niet. ‘Vooral mijn kussensloop met de Bob de Bouwer helm,’ vervolgt hij. ‘En dan zo gaan liggen dat de helm om je hoofd zit. En dan het dekbed met de overal tot net onder je kin.’ Ik proest het uit. Ik ben een beelddenker. Enne als ik zeg dat de man in kwestie de 40 gepasseerd is, hoef ik denk ik niets meer uit te leggen.

We zitten op een terrasje loom te genieten van de zon. Maar blijkbaar verveelt hij zich. Aan zijn ogen zie ik dat er nog meer gaat komen en stiekem verheug ik me er al op. ‘Oh ja en dan mijn Baantjer dekbed,’ vervolgt hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Baantjer dekbed? Bestaan die dan, denk ik nog even heel naïef. Hij knikt vol overtuiging. ‘Dan lig je zo op je rug en dan het dekbed zo tot hier’ zegt hij en wijst net onder  zijn hals. ‘En dan hier’ hij wijst van zijn buik richting zijn hoofd, ‘ligt het lijk. Uiteraard met heel veel bloed en zo.’ Ik gniffel ‘Oh dat slaapt zo lekker he.’ Stiekem denk ik dat het nog zou verkopen ook.

Uh ik dacht even wat anders’ beken ik voorzichtig en voel mijn wangen licht rood worden.

Voor mij zit het verschil in dekbedden vooral in de stof. Katoen of zijde bijvoorbeeld. En in het design natuurlijk. Alleen dan design in bloemetjes, streepjes of varianten daarop. Ik ben niet van de stripfiguren. Ook niet toen de kinderen nog maar vier of vijf waren. De slaapkamer voor de kinderen moet een slaapkamer zijn en geen speelparadijs zodat ze helemaal niet meer kunnen slapen. Rust en reinheid staan ouderwets in het vaandel. Helaas is het door ruimtegebrek soms wel eens wat veranderd, maar stripfiguren op de dekbedden heb ik altijd kunnen weren. Subtiel meld ik dus dat Bob er bij mij niet in zou komen. Tenminste niet als hij bouwer is met een gele helm en op een dekbed prijkt.

 

Playboy dekbed

Na nog twee slokken bier gaat hij echt los en komt de variant ‘het playboy dekbed’ aan bod. Ik zeg even niks en vraag me af hoe lang ik zo wijselijk mijn mond kan houden. Maar mijn vragende ogen dagen hem blijkbaar genoeg uit om verder te gaan. ‘Kijk’ zegt hij, ‘dan lig ik zo’ en hij demonstreert theatraal hoe het dekbed over hem heen zou moeten liggen.  Ik denk dat ik weet wat er gaat komen maar dan legt hij keurig uit hoe zijn hoofd dan precies op het gebruinde en gespierde lichaam past dat uiteraard aan alle zowel mannelijke als vrouwelijke verwachtingen voldoet. De verbazing is blijkbaar van mijn gezicht af te lezen en zijn ogen lachen. ‘Uh ik dacht even wat anders’ beken ik voorzichtig en voel mijn wangen licht rood worden. ‘Ik dacht even dat je je voorstelde hoe je onder perfecte dames zou liggen,’ stamel ik. Dan lacht hij voluit. ‘Ik was ook nog niet klaar met vertellen wat of wie er allemaal nog meer bij ligt’ zegt hij ‘Zo hier ergens ...’ en hij wijst naar een plek zodat het schaamrood nu echt mijn kaken kleurt. Want tja, ik ben een beelddenker. Daarna vraag ik me af of hij ook weet hoe je een vrouw blij maakt in bed ...