Kleur bekennen

Als ik naar buiten kijk zijn ze er ineens. Een grote stapel gele bladeren bedekt de aarde onder de boom in mijn voortuin. De wat rodere exemplaren hangen nog te glinsteren in de zon. Gisteren heb ik ze nog niet gezien, de gele bladeren op de grond. En ineens overvalt het gevoel mij dat ze daar niet zomaar liggen.

Geel de kleur van wijsheid, helderheid, verstand. Van eigenwaarde en logica. Misschien moet ik ze maar eens loslaten. De herfst liet lang op zich wachten dit jaar en dat is maar goed ook. Ik was er nog niet aan toe om los te laten. Maar nu wel. In het boeddhisme is geel de kleur van wijsheid maar in Egypte en Jordanië staat de kleur voor rouw. In mijn tuin combineren ze prima. De rouw en de wijsheid.

De rodere blaadjes houden nog hardnekkig vast. Niet van plan om los te laten. En ook dat is  goed. De energie en levenskracht van rood heb ik nog nodig. Het vuur en ambitie maar ook de openheid. Het rood van liefde, lijden, offer, strijd, hartstocht en moed. Strijden zal ik, offeren en lijden voor de liefde. Tot de winter komt vol wit, het wit van vreugde, blijdschap, tederheid en liefde.

 'Heel even was er niets anders. Geen verleden, geen toekomst'

Starend naar de blaadjes denk ik aan vorige week, aan de plek waar tere hartvormige blaadjes aan een boom in een waas van mist mij alles vertelden. De rust van het warme water om mijn lichaam, mijn hoofd in de vage mist die boven het water hing. De zachte regen die zilveren druppeltjes vormden aan de bomen om ons heen. De stilte en het alleen samen zijn. Zonder woorden genieten van een perfect moment.

Heel even was er niets anders. Geen verleden, geen toekomst. Alleen het nu. Het samen één zijn zonder verwachtingen. Heel even was er alleen jij en ik alsof het nooit anders was geweest en nooit anders zal worden. En hoewel ik weet dat er nog veel te overbruggen is, is het goed. Goed zoals het is. Een niet uit te leggen gevoel van rust, weten, voelen en vertrouwen. Een niet uit te leggen gevoel van thuis komen.

De blaadjes laten los. Een periode waarin menig het moeilijk heeft en jij niet het minst. Met het korten van de dagen, lijken de emoties hoogtij te vieren. Eerder heb ik het gezien en heb ik machteloos toe moeten kijken. En weer kan ik nu niets anders doen dan er zijn. Maar deze keer zal het anders zijn, deze keer zal ik kleur bekennen. Vandaag beken ik groen. Het groen van vruchtbaarheid, groei en hoop. Van kalmte, geluk, stabiliteit, betrouwbaarheid, bezinning en evenwicht. Het groen van het vierde Chakra dat staat voor de liefde, vriendelijkheid naar jezelf en anderen, geborgenheid en vertrouwen. Van hoop en het vinden van balans. Het groen waarin ‘Ik bemin en word bemind’ centraal staat. Ik zal vertrouwen op mijn gevoel en weten welke kleur van de regenboog vandaag de boventoon zal voeren.

Ik vraag me af waarom ik er nu meer vrede mee heb, meer vertrouwen heb. Dan weet ik dat ik gegroeid ben. Ik laat het iets willen doen los en blijf stil. Ik blijf stil en wacht tot jij zo ver zult zijn. Vol vertrouwen wacht ik en weet ik dat ik op het juiste moment zal weten wat ik moet doen en het rood van liefde het zilveren randje van vast vertrouwen heeft bereikt.