Aan het strand
stil en verlaten
streek een
zeemeeuw neer.
Niet voor de
allereerste
en niet voor de
laatste keer.
Voor hij zijn
vleugels weer spreidt
om zijn weg te
volgen,
raakt zijn doel
nooit kwijt.
Hoger zal hij
vliegen
elke dag iets
meer.
Doorzetten,
verder gaan,
al doen zijn
vleugels soms zeer.
Want boven is het
mooier,
zoveel mooier dan
je denkt.
Waar liefde
energie is
en alles vreugde
schenkt.
Waar de pijn is
opgelost
in een tijdloos
bestaan.
Waarvan je nu
alleen dromen kunt
tot ’t tijd is om
te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten