De wereld

Ik draag de hele wereld

op mijn schouders mee

En weet, het is als water 

dragen naar de zee

Het heeft totaal geen zin

maar het gaag zo vanzelf

Zoals na de tien 

komt altijd weer de elf

Ik zou het toch zo graag

van mijn schouders laten glijden

En daarna mijn vleugels
heel wijd spreiden

om dan dezelfde wereld

van boven te bekijken

Maar ach, ik weet

dan zou ik zo weer bezwijken