“Kijk” denk ik als ik in het stemhokje sta, “hiervoor heb ik dus op de kleuterschool geleerd dat je binnen de lijntjes moet kleuren”. De één noemt het sentiment maar ik vind het toch wel knulligheid ten top in onze moderne maatschappij waar de computer hoogtij viert.
De afgelopen weken moest ik vaak denken aan hoe Nederland van de ene “rage” in het andere valt. Kleurde alle straten in ons land in juni nog helemaal oranje en sloegen de supermarkten massaal door in hun spaaracties met voetbalplaatjes, buddy’s en andere poppetje, in juli en augustus zaten we met zijn alleen voor de buis en achter de computer om de Olympische Spelen te volgen. Heel veel meer sporten gingen we niet zo bleek en dat is dan weer jammer. Maar snel na de Spelen schakelden we al weer over en werden de zenders op tv in beslag genomen met de vraag wat gaat kiezend Nederland doen.
Meer dan eens hoorden we over de zwevende kiezer. Bijna alle partijen waren zich bewust van de kansen om de zwevende kiezer aan zich te binden en met succes zo bleek toen gisteren bekend gemaakt werd dat de zwevende kiezer geland was. Ruim de helft van de zwevende kiezers (53 procent) had bepaald op welke politieke partij hij vandaag zou gaan stemmen.
Niet alleen de omroepen waren vol van de komende verkiezingen. Ook de kranten stonden bol. Er was geen nieuws te lezen, te horen of te zien waarbij de aankomende verkiezingen niet domineerden. Vooral ook internet was razend populair. Zo maakten de afgelopen weken in totaal 3,86 miljoen mensen gebruik van de StemWijzer. Vandaag bezochten in drie uur tijd zelfs 110 duizend mensen de StemWijzer, vermeld NU.nl. In de eerste 12 uur van deze woensdag waren dat er zelfs 200 duizend. Gisteravond zorgde het slotdebat voor topdrukte. André Krouwel van het Kieskompas meldt dat zelfs de servers van de site opnieuw moesten worden opgestart, omdat ruim 100 duizend mensen de site bezochten.
En nu sta ik hier in dit stemhokje. Twee heren hebben mij zo net onderzoekend aangekeken of ik wel lijk op de foto in mijn paspoort. Drie keer is mijn naam genoemd, gelukkig weet nu tenminste de hele buurt dat ik gestemd heb, en dat terwijl mijn naam toch echt wel uit te spreken is. Na een goedkeurend knikje kon ik doorlopen naar meneer nummer drie die mij het papieren stembiljet overhandigde. Gewapend met blad draaide ik mij om en verdween één van de drie miezerige stemhokjes. En daar lag hij dan op mij te wachten. Gewoon los, niet eens aan een touwtje want ik woon tenslotte in een keurige buurt. Het rode potlood.
Nota bene vandaag om 19.00 uur zal Apple naar ieders verwachting de iPhone 5 gaan introduceren. Al in 2010 werden er 1,4 miljard mobiele telefoons verkocht en in 2011 was 65% van de verkochte telefoons een zogenaamde smartphone. Een computer is al helemaal niet meer weg te denken in onze maatschappij. Hoewel het wel weer erg ouderwets oogt. Want als je een beetje mee wil doen heb je toch op zijn minst een iPad, iPod, iPhone, een laptop en een groot deel van ons land werkt natuurlijk al lang in de Cloud. En in dat moderne land, waar we zo graag voorop willen lopen, mee willen doen en de trend willen zetten, in dat zelfde land, stemmen wij met het rode potlood.
Ik kleur netjes binnen de lijntjes het rondje van mijn keuze rood. Vouw het stembiljet weer op en laat het in de grote grijze kliko glijden en besluit me er maar niet te veel over op te winden. In elk geval kan ik vanavond weer gewoon aan de kinderen uitleggen waarom school zo ontzettend belangrijk is. Waarom de creatieve vakken er niet alleen voor de lol zijn en waarom kleuren binnen de lijntjes een noodzaak is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten