Op de vlucht het weiland in of …

‘Die is al ervaren’ zegt hij en wijst naar een voorbij lopende vrouw in een witte badjas met oranje ceintuur. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog en kijk hem vragend aan. ‘Oranje band!’ verduidelijkt hij. ‘Duidelijk een beginner’ volgt er dan en hij knikt met zijn hoofd naar een rondkijkend en duidelijk zoekend meisje in een blauwe badjas met ‘witte band’. ‘Ach daar is de sensei al’ grapt hij verder als er een man richting het meisje loopt. Ik gniffel. Mijn zoon heeft hem vast en zeker de beginselen van de judotermen bijgebracht en even weet ik niet of ik daar nu wel of niet blij mee ben.

We zitten aan een tafel en wachten geduldig op ons gerecht terwijl om ons heen aan elke tafel van alles fout lijkt te gaan. De stevige serveerster met luide stem, die voor minimaal 20 personen bestek met servet aan haar riem heeft hangen, heeft duidelijk haar dag niet. Wij weren haar vooral en dat schijnt wonderwel te helpen. Ondertussen doen we dat 90% van de bevolking op een terrasje doet; mensen kijken! Want ook in een sauna ontkom je daar dus niet aan. Het gaat als vanzelf en dus zie ik heel wat verschillende maten en vormen borsten, billen, buiken en piemels voorbij komen. Het enige verschil is dat het er hier niet toe doet.

Maar niet alleen de ceinturen ook de badjassen zelf, verrijken mijn fantasie. Zie ik het ene moment een dame op leeftijd voorbij scharrelen in een te korte witte badjas met rode hartjes, valt mijn oog even later op de zwarte ‘Batman’ badjas van een ongeveer 30-jarige jongeman. Dan zijn er natuurlijk ook nog de huurbadjassen van een vage kleur beige met daarin mannen met donkere zonnebrillen en steeds heen en weer lopen. En de mannen en vrouwen met onder de badjas een handdoek tot bijna op hun enkels. Een breedgeschouderde, erg gebruinde man in zijn duidelijk te kleine handdoek die zijn billen net niet haalt, komt naast ons zitten. Maar het absolute toppunt van de dag is de man op leeftijd met badjas en handdoek. De handdoek heeft hij alleen zo omgewikkeld dat die precies waarvan je denkt dat de handdoek het zou moeten bedekken, niet bedekt. En waardoor het een toch wel heel ‘lullig’ gezicht wordt.

De sauna zelf is duidelijk een stuk minder in kwaliteit dan een jaar of vijf geleden toen ik er voor ’t eerst heen ging met een vriendin. Het kruiden bad dat toen nog naar kruiden rook, ruikt vandaag meer naar chloor. De groene lamp in de hoek kan zelfs niet eens de indruk wekken dat er echt iets van kruiden in het water zit. Nee dat doet ons plaatselijke zwembad dan toch echt een stuk beter. Daar ruikt het naar lavendel terwijl je juist daar er niet aan denkt. De tuin echter maakt het goed en vooral het vooruitzicht dat we vanavond loom van het niets doen niet zo ver hoeven rijden, was doorslaggevend in de keuze.

Na nog een ontspannen rondje zoutsteensauna en ijs grot, belanden we in het achterste deel van de tuin. Uit de wind, lui in een ligstoel en met uitzicht op weilanden, geniet ik van de ondergaande zon en van de stilte afgewisseld met vogelgeluiden. Heel af en toe hoor ik in de verte nog een koe loeien. Het is alsof we hier helemaal alleen zijn. Niets te merken van de mensen massa die hier toch ronddoolt. Mijn ogen staren in de verte en vallen af en toe dicht. Was ik nog niet ontspannen van de heerlijke massage, dan vloeit nu toch wel het laatste restje stress zo uit mij het weiland in.

Dan valt mijn oog ineens op een man die aan de rand van het weiland staat. Hij staat in zijn blootje met zijn rug naar mij toe. Het is een maf gezicht en ik heb er geen idee van hoe lang hij er al staat. De dieren zijn in elk geval gevlucht. Zouden ze geschrokken zijn van een geluid of van het vooraanzicht van de man? Beelden komen als vanzelf in mij op. Ik probeer ze te negeren maar dan besluit ik. Ik wacht niet af tot hij zich mogelijk omdraait. Ik volg de paarden en de koeien die ik daar straks nog zag staan en sla ook op de vlucht. Of dat slim is weet ik niet want ik vlucht niet het weiland in linea recta de sauna in waar ik in plaats van één blote man er wel een stuk of twintig zie.