Overspel

“Drie tegelijk en voor een langere periode of maar één keer over de streep gaan. Maakt het uit?” vraag ik haar. “Ik denk het wel” zegt ze maar ze overtuigt mij niet. “Ik weet het niet hoor” zeg ik half in gedachten “volgens mij ben je in alle gevallen je vertrouwen in elkaar kwijt”.

Met open mond heb ik haar verhaal aangehoord. Zij had hetzelfde gedaan toen haar vriendin haar het verhaal vertelde. Ik ken ze ook, vaag maar toch. En direct vraag ik mezelf af of zoiets mij ook zou kunnen overkomen. Ik denk het niet. Maar als ik dat hardop zeg, zie ik iets in haar ogen waar ik van schrik. Als ik haar wat langer aankijk begint ze te blozen. “Jij toch niet” breng ik eindelijk uit. Want als ik het van iemand niet voor kan stellen is zij het wel. Zij daagt wel uit maar verder. “Ik kan wel zeggen dat het bij anders was” zegt ze dan “maar ja dat zeggen ze vast allemaal. Inderdaad ja, ik ook”.

“Mijn relatie was al niet goed” zegt ze. Dat is geen nieuws maar toch… “Het begon heel onschuldig” vervolgt ze. “We gingen een keer lunchen, gewoon voor het werk. En ja het was erg gezellig. Het klikte en ze merkte heus wel dat ze elkaar aan het uitdagen waren, maar ja dat mag toch wel. Er kwam een tweede keer lunchen en onverwacht kuste hij haar. Wat hij de tien minuten daarna had gezegd wist ze later niet meer. Ze had het niet verwacht. Totaal niet. Van het een kwam het ander en uiteindelijk spraken ze samen af. Wandelen in het bos, auto’s stiekem geparkeerd. Pff wat had ze zich opgelaten gevoeld. Midden in het bos spraken ze af dat er verder niets zou gebeuren. Het kon niet. Hij was getrouwd, ze wilde zijn huwelijk niet in gevaar brengen. Hij wilde niet dat zij problemen zou krijgen en dan was er ook nog een werkrelatie. Maar in de maanden daarna bleken ze niet zo sterk als ze dachten. Ze konden elkaar niet negeren. Wilde het ook niet. En elke keer was er de spijt. Elke keer zou de laatste keer zijn.

Vol verbazing zit ik haar aan te kijken. Het verhaal van daarvoor was eigenlijk al genoeg voer geweest voor één gesprek. Mensen in haar omgeving die gezellig bij elkaar op de koffie gingen en waarbij er onderling gewoon relaties waren ontstaan. Hij die zijn vriendin bedroog met haar beste vriendin. Zij die op haar beurt weer een ander vriendje er bij had en dan de man die er gewoon naast zijn vrouw nog er 3 andere op na hield. Mijn bekrompen wereldje trok dat al amper maar dat mijn vriendin…… Dat was echt een bom die insloeg.

“Nog steeds? vraag ik “ik bedoel hebben jullie nog steeds iets met elkaar”.  “Nee” zegt ze beslist. “Nee, ik heb denk ik voor altijd een zwak voor hem, maar daar blijft het bij. Hij is getrouwd, heeft kinderen. Na die keer in het hotel wisten we dat het over moest zijn” “Je gaat er niet over schrijven hoor” zegt ze dan ineens. “hoewel..” zegt ze dan en haalt er schouders op. Ik lach. Zij leest al mijn verhalen, ze weet dat ik dat nooit zonder haar toestemming zou doen. Ze denkt even na, doet twee klontjes suiker in haar koffie en blijft een tijdlang roeren. Dan zegt ze “Weetje, hij zegt dat hij van haar houdt maar ik vraag me af of dat kan. Mijn relatie was al bagger, niet dat dat mij vrijpleit, maar iets op het spel zetten als er iemand is van wie je echt zoveel houdt…..” Ik denk na en vraag me af of dat het is. Want inderdaad kan ik me dat ook niet voorstellen dat als je van iemand houdt je vreemd zo gaan. Dan moet er toch wel wat mis zijn in je relatie is mijn bekrompen mening.

“En weet je” zegt ze dan “ik vraag me ook nog steeds af of ik voor hem de enige was met wie hij haar bedroog……..”