Altijd verliefd

‘Ze is zooo lief’ zegt hij en zijn ogen kijken zwijmelend in de verte. Zijn kin rust op zijn handen, zijn ellenbogen op de tafel. Zijn voeten bengelen zo’n 25 cm boven de grond. Op grote stoel aan de grote tafel lijkt hij nog kleiner dan hij is. Bijna 3 jaar oud en hevig verliefd op de dochter van mijn vriendin.

Vandaag kom ik thuis en zie ik een rode roos op het aanrecht staan. Keurig in folie verpakt in een smalle vaas gevuld met water. ‘Zo wie is de gelukkige?’ vraag ik. ‘Een meisje’ geeft hij karig antwoord. Zijn wangen kleuren licht en de blik in zijn ogen is herkenbaar. Behalve dat hij nu jaren ouder is en de openheid van ‘wie wat waar en waarom’ echt drastisch anders dan die eerste keer, is er verder niet zoveel veranderd. Met gesloten vragen kom ik toch nog tot het antwoord dat de roos morgen gegeven zal worden en dat de gelukkige bij hem op school rondloopt.

Meisjes met lang blond haar hebben zijn voorkeur. Zie ik een groepje meiden, kan ik ze er zo uithalen. Altijd lief, een beetje verlegen en altijd erg mooi. Het meisje waar hij als kleuter alsmaar aan moest denken, had prachtige blonde krullen en een lief verlegen lachje. Bij een dagje naar een pretpark liepen ze hand in hand en gaven elkaar kusjes. De foto’s zijn er als blijvend bewijs, met de hoop dat ze nog ooit bij een feest gepubliceerd mogen worden. 

Menig vrouwenhart zou er harder van gaan kloppen. Een man uit de sprookjes. Zomaar een rode roos krijgen of een met zorg echt zelf ontworpen kaart. Hij doet het niet half maar helemaal. Hij schaamt zich nooit. Loopt met gemak gewoon door een volle school om degene die zijn hart verovert te verrassen. Mister Valentine.

Benieuwd ben ik naar het meisje dat uiteindelijk voor altijd zijn hart zal veroveren en hij het hare. Als moeder ben ik natuurlijk behoorlijk bevooroordeeld en denk ik dat het meisje dat zijn hart verovert natuurlijk voor altijd erg gelukkig zal zijn. Maar tot die tijd lijkt het hem niet altijd mee te zitten. Na de jeugdliefdes kwamen er een aantal onbeantwoorde liefdes. Even is hij dan ‘verslagen’ maar al snel is hij er bovenop. En altijd kijkt hij verder, vooruit, en blijkbaar ook om zich heen. Al snel is hij dan weer blij. Dan ineens zie ik de blik en weet ik dat hij er nog altijd in gelooft. Valentijn, is toch wel zijn dag. Maar dan 365 dagen per jaar. Eigenlijk is hij altijd verliefd.