zondag 17 mei 2015

De wereld


Ik draag de hele wereld
op mijn schouders mee
En weet, het is als water 
dragen naar de zee
Het heeft totaal geen zin
maar het gaag zo vanzelf
Zoals na de tien 
komt altijd weer de elf
Ik zou het toch zo graag
van mijn schouders laten glijden
En daarna mijn vleugels
heel wijd spreiden
om dan dezelfde wereld
van boven te bekijken
Maar ach, ik weet
dan zou ik zo weer bezwijken



2 opmerkingen: