Op facebook zie ik een berichtje van haar “Ja hoor het is
zover, Peter ziet Abraham”. Ik lees het nog een keer en nog een keer. In mijn
beleving is Peter ergens in de 20. Ineens besef ik dat ook andere mensen ouder
worden.
Zij was de oudste dochter van vrienden van mijn ouders.
Heel vroeger woonde ze tegenover ons maar dat kan ik me niet herinneren. Toen
ik 9 maanden was verhuisden wij. Vroeger gingen we wel samen op vakantie, met
de tent naar Duitsland. In mijn beleving echt mega ver weg. We vertrokken om 4
of 5 uur in de ochtend en stopten dan tig keer onder andere om te ontbijten en koffie
en limonade te drinken en uiteraard de nodige plaspauzes. In de auto werden van
de achterbanken bedjes gemaakt. Vooral praktisch omdat er dan van alles tussen
de stoelen en de bank gestopt kon worden. Het liefst zat ik bij hun in de auto.
Lekker gezellig spelletjes doen. De rit leek uren te duren. Uiteraard door de
pauzes maar ook omdat mijn moeder en ik wagenziek werden. Eén jaar stopten we
alleen voor haar 13 keer op de heenweg. Misschien dat mede daarom de rit zo
lang duurde in plaats van de twee en half uur die Google nu aangeeft naar
Cochem.
Zij was ouder dan ik en ik keek mega tegen haar op. Later
kreeg zij al verkering met Peter. In mijn ogen waren zij het perfecte stel.
Leuk samen maar ook nog eens een knap stel om te zien. In de jaren daarna
trouwden ze en zij was natuurlijk een prachtige bruid. Weer later kregen ze
twee kinderen, een jongen en een meisje. Het ideaalplaatje maar dan zonder
labrador. Of ze andere dieren hadden, kan ik me dan weer niet herinneren.
Langzaam verloren we contact. Zoals dat gaat met
vriendschappen van je ouders. Je vliegt beide uit en eigenlijk zagen we elkaar
alleen nog met bruiloften, kraamvisites en bleef het daar bij. Sinds begin dit
jaar hebben we elkaar weer gevonden op Facebook en zie ik af en toe wat van
haar leven. En nu dat berichtje. Ineens besefte ik weer dat ze oudste is van
ons twee. In al die jaren was zij in mijn ogen niet ouder geworden en ik wel.
Onbewust had ik de rollen omgedraaid. Nog steeds was zij het ideaal maar nu
jong. Dat doet de tijd dus met je. Je herinneringen veranderen, passen zich aan
jouw gedachte aan. Je tempo veranderd, je idealen, je mening maar dus ook je
beeld van anderen. Soms zou ik de tijd wel even stil willen zetten. Gewoon
stopzetten en even niets doen. Soms wil ik terugkijken en de dingen van mijn
jeugd weer opnieuw beleven, opnieuw voelen. En soms zou ik in de toekomst
willen kijken.
“Peter ziet abraham”. Ik verleg de leeftijd van Peter van
25 naar 50 en pas mijn beeld aan. Hun zoon is inmiddels 18 geworden. Zij ziet
er overigens nog steeds fantastisch uit en ze zijn nog steeds gelukkig bij
elkaar. Dat gelukkig bedenk ik er maar even voor het gemak bij want op Facebook
weet je dat maar nooit zeker. Misschien had ik toch wat meer in contact moeten
blijven, mijn ideaal wat vaker in beeld. Zou het geholpen hebben??
Het gaat zo snel, gaat allemaal zo snel. Weer beloof ik
mezelf van het hier en het nu te genieten. Rust te creëren zodat ik het nu ook
mee maak in plaats van dat ik mezelf voor bij zie komen rennen. En om af en toe
eens stil te staan. Het mag best snel…. als het maar niet door mijn vingers
glipt.