Ik voel de woorden in mijn oren, in mijn hoofd, in mijn buik, in mijn hart overal. Dan zie ik dat kleine hummeltje opgerold op mijn buik liggen, het liefst sabbelend op mijn pink. Een paar jaar later het lachje en de ondeugende streken van zijn broertje en nog later hoe zijn zusje die prille eerste weken op mijn borst lag te slapen in de nacht. ’t Is als of je in mijn bloed zit, ik zonder jullie niet leven kan”. Moederliefde is niet te beschrijven, niet uit te leggen. Hoe hard we het allemaal proberen, hoe we overlopen van liefde zeker in die eerste periode maar ook als ze groot zijn. Het is bijna niet onder woorden te brengen… hoewel “ik heb je lief…”.
Maar mijn gedachte gaan niet alleen naar mijn kinderen. “Jouw
mooie ogen doen me smelten” en al zetten ze me niet in vuur en vlam. Ik heb je lief.
Ogen…. En mijn gedachten gaan naar hem. Na zoveel tijd ben ik nog steeds onder
de indruk van zijn ogen. En oh wat is het prettig nu gewoon zo te kunnen praten
in plaats van alleen via e-mail. Maar ook een ander met prachtige ogen die me bij
de eerste blik al raakte. “Ik mis je wel hoor” schreef ik hem. Vandaag belde
hij en even hoorde ik een aarzeling. “Je had toch een vriend?” “Mag ik je dan niet
missen?” vroeg ik. Ik heb hem lief om wie hij is. Hij kwam zomaar opeens in
mijn leven en binnen een paar dagen was hij belangrijk. Geen relatie maar wel
een bijzondere band. Hij is mijn spiegel, hij zet me op de grond. Hij kan me
ongezouten de waarheid vertellen. Want hij is zoals ik. Verbonden aan elkaar. Ik
heb hem lief misschien wel 14 bloemencorso’s lang.
Ik heb ze lief, mijn familie. Mijn moeder, mijn broer
maar misschien nog wel meer mijn schoonzus waar ik altijd op terug kan vallen.
Als een warme deken. Hun kinderen en kleinkinderen. Ik heb ze lief, het is veel
meer dan houden van. Ze zitten diep in mij verankerd. Een soort van
onvoorwaardelijk houden van.
Het liedje raakt me. Keer op keer. Ik denk aan hem. Ik
weet inderdaad niet of hij zit te wachten op een woord van mij. Maar aan hem
denken maakt mij wel veel beetjes blij. Ik heb hem lief. Ik heb het leven lief.
“Ik proef het tijdens ons zoenen, of als
je plotseling lacht. Ik zie het in vallende sterren, na heftig vrijen in de
nacht. Ik heb je lief, wat moet ik zonder jou. ’t Zijn vier hele kleine
woordjes en al maakt je dat een beetje bang. Ik heb je lief 1001 nachten lang”.
Een van mijn mooiste dromen, is oud te worden met z’n
twee. Dat die maar uit mag komen……. Ik heb je lief 104 kerstbomen lang.”
“Ik heb je lief mijn hele leven. ’t Is veel meer dan
houden van. Ik heb je lief wat moet ik zonder jou”. De belangrijke mensen in mijn
leven. Ik heb ze lief….. m’n hele leven lang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten