Een echt paar

Ze zitten op de achterbank in de auto en kibbelen er aardig op los. Als hij ja zegt, zegt zei vanzelfsprekend nee. Maar dat is vandaag, of liever gezegd nu. Want ze kunnen elkaar niet missen. Twee handen op een buik. Ze hebben het boek ‘Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus’ duidelijk nog niet gelezen en begrijpen elkaar altijd verkeerd. Nou ja altijd…… ze houden van elkaar en dus komt het altijd weer goed.

In de ochtend zegt ze tegen hem dat hij moet opschieten en zijn spullen moet pakken. Meestal antwoord hij dat ze zich met haar eigen zaken moet bemoeien. Ze bedoelt het zo goed maar weet nog niet hoe mannen in elkaar zitten. Of het ooit gaat komen, betwijfel ik. Gaandeweg hoop ik wel dat ze leert er anders mee om te gaan. Of misschien ook juist wel niet. Want ze heeft de gave om ze allemaal om haar vingers te winden. Ik hoop van harte dat dat over een paar jaar toch minder zal zijn.

Hij houdt van haar. Niet een beetje maar een boel boel. Vanaf de eerste keer dat hij haar zag. Verkocht was hij. Als zij met haar vingers knipt, komt hij al bijna aanlopen, zeg maar. Oké, de laatste tijd wel mopperend, maar toch. Hij kan haar niet weerstaan, en zij weet het. Ze voelt het en maakt er zonder het zelf te beseffen dankbaar gebruik van. Dat doet ze nu al meer dan tien jaar en het werkt nog steeds. Eigenlijk lijken ze wel op elkaar. Zou het daar door komen, die klik? Is het dat je elkaar beter begrijpt omdat je zelf het zelfde zou doen? En hoe kan het dan dat je dan zo vaak loopt te kibbelen? Wonderlijk sla ik het tafereeltje van een afstandje gade. Vooral niet mee bemoeien. Laat ze hun gang maar gaan, die twee.

Er tussen komen heeft geen zin, heb ik inmiddels gemerkt. Dan keert het tij en is het twee tegen één. Dan spannen ze samen, het stel tegen mij. Geen ontkomen meer aan, het doel voorbij. En dus laat ik ze lekker kibbelen tot ik er genoeg van heb. Dan stuur ik ze simpel beide weg.

Ondertussen is in de auto het tij al weer gekeerd. Als twee handen op één buik zijn ze in overleg. Ze vermaken zich met een zelfbedacht spel en hebben de grootste lol. Het is net een stel. Een 20 jaar of langer getrouwd koppel. In voor en tegenspoed. Ze delen lief en leed. En ik vraag me af of dat ooit anders zal zijn. Ik hoop dat er over een paar jaar de ruimte zal komen voor nog twee andere mensen. Ja het is net een echtpaar, het is een echt paar. Het is echte liefde. Broeder-zuster liefde.