Intens geluk

De telefoon licht op. Een blauw balkje verschijnt boven in mijn Windows Phone die aan de oplader in de auto zit. Sinds een tijdje heb ook ik WhatsApp. Helaas zonder geluid maar ik heb een soort eigen zintuig ontwikkeld waardoor ik als vanzelf naar mijn telefoon grijp als bepaalde mensen me iets sturen. “Rij voorzichtig” staat er. En ineens is het er. Er komt een brok in mijn keel en ik voel tranen in mijn ogen komen. Een intens gevoel van geluk overvalt me.

Ik voel een glimlach op mijn gezicht en heb het vermoeden dat ze die drie straten verder nog zouden kunnen zien. Mijn hart klopt sneller en mijn hart lijkt te overstromen van geluk.  De rest van de weg lijkt het alsof ik samen met de auto over het asfalt zweef in plaats van te rijden. De zon schijnt en ik geniet intens van het uitzicht. Bij de brug vind ik het bijna jammer dat we al weer door kunnen rijden. Terwijl ik stil sta maak ik foto’s van de vogels bij het water. Ik kijk naar de bootjes en geniet van de witte zeilen op het water. Zelfs de radio lijkt mee te werken en draait alleen mijn favoriete liedjes.   

Nu moet ik bekennen dat ik mij over het algemeen altijd wel gelukkig voel, maar dit gevoel is echt alles overheersend. En hoewel ik echt wel mijn dagelijkse zorgen heb, ben ik de meeste tijd gewoon blij en gelukkig met de meest simpele dingen. Mijn glas is meestal half vol of voller. Ik heb drie gezonde kinderen die mij ook nog eens aardig schijnen te vinden of in elk geval erg goed zijn in doen alsof. Als ik aangeef dat ik echt iets van ze wil, luisteren ze ook nog. Ik woon in een comfortabel huis en kan elke week met de auto naar de winkel om boodschappen te doen. Ik ben gezegend met lieve vrienden die altijd voor me klaar staan. En hoewel ik mijn vader moet missen heb ik het geluk dat mijn moeder nog aardig gezond en bij de tijd is. Ik heb een fijne band met mijn broer, zijn vrouw en zijn kinderen en kan zelfs genieten van zijn kleinkinderen. Sinds kort ben ik weer gezegend met een hele lieve vriend en hoewel het nog maar pril is, is het weer heerlijk om te voelen dat er iemand zoveel om je geeft. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom genoeg om je gelukkig te voelen.

Maar af en toe krijg ik zo’n cadeautje. Zo’n intens gevoel van geluk dat ik er bijna van moet huilen. Een alles overheersend gevoel dat mijn hele lijf lijkt over te nemen. Al in de auto weet ik dat ik er over zal gaan schrijven. Een berg energie overvalt me. In no time bedenk ik me dat ik zo nog kan opruimen, in de tuin werken en dan…… dan ben ik blij dat ik in de auto zit en alleen maar hoef te genieten van dit heerlijke gevoel. Heel even vraag ik me af hoe het kan. Want veel is er meestal niet voor nodig. Opmerkelijk vind ik het dat ik me ineens een aantal andere geluksmomenten herinnert. Ik kan me nog precies voor de geest halen waar ik stond toen datzelfde me geluk me overviel. Zoals die keer meer dan 10 jaar geleden toen ik in mijn oude straat liep om met de hond naar het park te gaan en ik ineens de eerste sneeuwvlokken van die winter zag. ….. Die keer dat ik in de badkamer stond en besefte dat ik sinds lange tijd weer verliefd was. En toen mijn zoon een week oud was en ik hem in de nacht gevoed had. Ik keek naar hem en een overweldigend geluk bekroop me. Ik ruik nog zijn geur en zijn slapende gezichtje in het vage licht van het bedlampje in de slaapkamer en voel wat ik toen voelde.

Als ik “mijn” straat in rij, zie ik mijn buurvrouw met twee van de puppy’s. De koddige koppen op de kleine lijfjes passen helemaal bij mijn stemming. Nieuwsgierig kijken ze om zich heen. Ik stop om te bewonderend naar ze te kijken en vol trots zegt mijn buurvrouw dat ze nu bijna 10 weken oud zijn. Zij geniet van haar honden, dat straalt van haar af. In mijn ooghoek zie ik mijn buurman aan komen lopen.  Hem heb ik nog nooit zien lachen en ik bedenk me hoe sneu het is dat sommige mensen nooit gelukkig lijken. Geluk is een keuze las ik laatst. Ik weet niet of dat zo is. Volgens Wikipedia is geluk voor de helft erfelijk bepaald, de rest wordt bepaald door invloeden uit de omgeving.

Terwijl ik de auto parkeer denk ik aan de film “Kung Fu Panda”. De film gaat over Po; een luie panda die werkt in het noedelrestaurant van zijn vader. Zijn vader wil graag dat Po ooit het restaurant van hem overneemt, maar Po wil zelf graag een Kungfu-meester worden. Hij is groot bewonderaar van de Furious Five: vijf kungfumeesters die de vallei waar Po woont beschermen. Later in de film krijgt Po van meester Shifu de geheime boekrol die voor de Drakenkrijger bedoeld is; volgens de legende zou er het geheim om de ultieme krijger te worden in staan. Als Po de rol in veiligheid moet brengen bekijkt hij de boekrol maar ziet dat er niks op staat; de boekrol is enkel een stuk glanzend papier dat als spiegel dient. Pas later ontdekt Po wat de rol werkelijk betekent: de geheime kracht zit in jezelf. En zo is het maar net, denk ik.

Voor ik mijn voordeur opendoe, sta ik even stil, voel en snuif het geluk op. Mijn hart loopt nog steeds over. Oorzaak; één berichtje op de telefoon. De zon schijnt nog steeds, de kinderen roepen al hoi als de deur nog maar net open is, de hond komt al kwispelend naar me toe hobbelen en ik ….............
Ik voel me vooral intens gelukkig.