Het gaat zo snel

“Het gaat zo snel, gaat allemaal zo snel. Eenmaal geknipperd met de ogen is de tijd zomaar gevlogen. Denk je net dit is het wel. Het gaat allemaal zo snel.“ schalt Paul de Leeuw uit mijn radio. Pff inderdaad, het gaat allemaal zo snel.

Op facebook zie ik een berichtje van haar “Ja hoor het is zover, Peter ziet Abraham”. Ik lees het nog een keer en nog een keer. In mijn beleving is Peter ergens in de 20. Ineens besef ik dat ook andere mensen ouder worden.

Zij was de oudste dochter van vrienden van mijn ouders. Heel vroeger woonde ze tegenover ons maar dat kan ik me niet herinneren. Toen ik 9 maanden was verhuisden wij. Vroeger gingen we wel samen op vakantie, met de tent naar Duitsland. In mijn beleving echt mega ver weg. We vertrokken om 4 of 5 uur in de ochtend en stopten dan tig keer onder andere om te ontbijten en koffie en limonade te drinken en uiteraard de nodige plaspauzes. In de auto werden van de achterbanken bedjes gemaakt. Vooral praktisch omdat er dan van alles tussen de stoelen en de bank gestopt kon worden. Het liefst zat ik bij hun in de auto. Lekker gezellig spelletjes doen. De rit leek uren te duren. Uiteraard door de pauzes maar ook omdat mijn moeder en ik wagenziek werden. Eén jaar stopten we alleen voor haar 13 keer op de heenweg. Misschien dat mede daarom de rit zo lang duurde in plaats van de twee en half uur die Google nu aangeeft naar Cochem.

Zij was ouder dan ik en ik keek mega tegen haar op. Later kreeg zij al verkering met Peter. In mijn ogen waren zij het perfecte stel. Leuk samen maar ook nog eens een knap stel om te zien. In de jaren daarna trouwden ze en zij was natuurlijk een prachtige bruid. Weer later kregen ze twee kinderen, een jongen en een meisje. Het ideaalplaatje maar dan zonder labrador. Of ze andere dieren hadden, kan ik me dan weer niet herinneren.

Langzaam verloren we contact. Zoals dat gaat met vriendschappen van je ouders. Je vliegt beide uit en eigenlijk zagen we elkaar alleen nog met bruiloften, kraamvisites en bleef het daar bij. Sinds begin dit jaar hebben we elkaar weer gevonden op Facebook en zie ik af en toe wat van haar leven. En nu dat berichtje. Ineens besefte ik weer dat ze oudste is van ons twee. In al die jaren was zij in mijn ogen niet ouder geworden en ik wel. Onbewust had ik de rollen omgedraaid. Nog steeds was zij het ideaal maar nu jong. Dat doet de tijd dus met je. Je herinneringen veranderen, passen zich aan jouw gedachte aan. Je tempo veranderd, je idealen, je mening maar dus ook je beeld van anderen. Soms zou ik de tijd wel even stil willen zetten. Gewoon stopzetten en even niets doen. Soms wil ik terugkijken en de dingen van mijn jeugd weer opnieuw beleven, opnieuw voelen. En soms zou ik in de toekomst willen kijken.

“Peter ziet abraham”. Ik verleg de leeftijd van Peter van 25 naar 50 en pas mijn beeld aan. Hun zoon is inmiddels 18 geworden. Zij ziet er overigens nog steeds fantastisch uit en ze zijn nog steeds gelukkig bij elkaar. Dat gelukkig bedenk ik er maar even voor het gemak bij want op Facebook weet je dat maar nooit zeker. Misschien had ik toch wat meer in contact moeten blijven, mijn ideaal wat vaker in beeld. Zou het geholpen hebben??

Het gaat zo snel, gaat allemaal zo snel. Weer beloof ik mezelf van het hier en het nu te genieten. Rust te creëren zodat ik het nu ook mee maak in plaats van dat ik mezelf voor bij zie komen rennen. En om af en toe eens stil te staan. Het mag best snel…. als het maar niet door mijn vingers glipt.