Marcel, Frank en Jan

‘Welke Frank?’ vraagt mijn dochter die flarden van een gesprek tussen mij en zoonlief opvangt. ‘Frank van ...’ en ik noem de bedrijfsnaam. Haar wenkbrauwen gaan nog verder omhoog. ‘Uh van werk’ zeg ik en begrijp dat dat al niet veel meer duidelijk maakt. ‘Van waar ik eergistermiddag was toen ik laat thuis kwam’ probeer ik te verduidelijken en betrap mezelf er op dat ik daarna naar een andere Frank was die ik min of meer ook via werk ken.  Maar dochterlief schijnt genoeg informatie te hebben en doet de zaak met een ‘oh oké’ af.

Een maand of wat hadden we dit gesprek over Marcel. ‘Wie had je aan de telefoon?’ was toen de vraag. ‘Marcel’ antwoordde ik, niet beseffende dat ik heel wat Marcels ken. ‘Er zijn meer hondjes die Fikkie heten’ zou mijn moeder gezegd hebben. Maar eerlijk gezegd ken ik geen enkel hondje dat Fikkie heet en vraag me dan ook af of mijn dochter de boodschap achter die zin zal begrijpen.

'Er zijn meer hondjes die Fikkie heten'

Het begon eigenlijk allemaal met Jan. Mijn eerste werkgever heette Jan. En om het maar compleet te maken Jan Jansen. Hoeveel geluk kun je hebben in je leven. Daarna volgende nog vele leidinggevende met dezelfde naam. En met allemaal had ik een prima klik en kijk ik terug op een fijne werkrelatie. Zo goed zelfs dat ik me er op betrapte dat als de man met wie ik een sollicitatiegesprek Jan heette, ik direct dacht ‘dat zit wel goed’.

Ooit had ik een collega met wie het ook zo goed klikte. Maar geen Jan. Tot we in een gesprek over hoe hij aan zijn bijzondere voornaam kwam, eindigde met dat zijn tweede naam Jan was. ‘Ha vandaar, zij het stemmetje in mijn hoofd.’

Harry’s zijn er ook een aantal geweest maar hebben het moeten afleggen tegen de Jannen.  De Jannen blijven. Maar dat ik zoveel Marcels ken, was me niet opgevallen tot de opmerking van mijn dochter. Samen begonnen we te tellen. Marcel uit Groningen, Marcel van Judo, Marcel van werk, Marcel van de netwerkclub, nog een Marcel van Judo en wacht nog een. Marcel waar ik vroeger mee danste, nog een Marcel van werk, Marcel van… Mijn telefoon telt er 29. De vraag ‘welke Marcel’ is dan ook wel heel erg logisch.

Maar nu besef ik dat ook de ‘Franken’ hun plaats aan het veroveren zijn. Mijn telefoon telt er ‘nog maar’ 8. Een aantal daarvan zullen thuis misschien de revue niet passeren. Voor mijn dochter zijn ze nog wel te duiden met Frank van… En eigenlijk ach… haar enige interesse in wie het is, leest ze wel in mijn ogen.