“Verliefdheid is een gevoel
dat iemand heeft in het begin van een liefdesrelatie of eenzijdig zonder
relatie, alhoewel sommigen (vaak levenspartners) het voor de rest van hun
relatie ervaren met elkaar.” Zegt Wikipedia. Het schijnt dat er hormonen en neurotransmitters zoals o.a. fenylethylamine, noradrenaline, adrenaline, endorfine, dopamine en oxytocine die worden aangemaakt in je
hersenen. En dat gebeurt dus direct als je je doelwit van de verliefdheid ziet.
Tja en dan komt het; die hormonen die vrijkomen zijn verslavend. Dat is dus
waardoor je de persoon je geliefde zo vaak
mogelijk wil zien. Kijk, die herken ik. Het is, zo zegt Wikipedia, een emotionele
reactie, vaak irrationeel en
primitief. Ja primitief, dierlijk zo
voelt het inderdaad. Het erge is bijna iedereen kent deze wetenschappelijke
verklaring van verliefdheid. Maar toch
houden de meeste er in het dagelijks leven nog maar weinig rekening mee. Ik heb
tenminste nog nooit iemand horen zeggen bij een verliefdheid "ach het is maar gewoon een kwestie van
hormonen".
Maar een afwijzing door de geliefde, zo gaat Wikipedia verder, kan
leiden tot liefdesverdriet. Tja ook die kennen we
allemaal wel. Maar nu even over het verliefd zijn. Ik zit er midden in dus wil
ik het weten ook.
Het gevoel van verliefdheid neemt meestal af, lees ik. Tja uit een ver
verleden kan ik me zoiets herinneren maar op dit moment voel ik het alleen
toenemen. Andere dingen nemen dan de
plaats van verliefdheid in, zoals steun, vertrouwdheid,
geborgenheid die
samen de basis kunnen vormen voor een langdurige liefde.
Hm, die voel ik dan al wel weer. Is dat dan de kans van 1 op de ? dat het ware
liefde is. “Ware liefde” die kent Wikipedia dan weer niet. Waarschijnlijk is het op de site alleen bij
verliefdheid en liefdesverdriet gebleven zoals bij de meeste van ons. Maar goed
ook, een verliefde internetsite lijkt me echt verre van ideaal.
Maar dat verliefd zijn is dus verslavend. En hoe. Wanneer iemand
dusdanig aan het verliefdheidsgevoel verslaafd is geraakt dat hij of zij
constant op zoek is naar iemand, louter om de verliefdheidskick. En dat kan dan
weer negatieve gevolgen hebben voor de persoon, zoals dat bij alle verslavingen
het geval is. En naar mij lijkt niet alleen voor de persoon zelf. Vaak gaat
liefdesverslaving hand in hand met seksverslaving. Neurologen hebben vastgesteld dat men emoties
deels ook zelf kan controleren. Zo kan, verteld Wikipedia, men zelf een
beginnende verliefdheid in de kiem smoren door contact te vermijden. Maar
vermijden? Wie wil dat nu als je verliefd bent.
Ik loop het rijtje met kenmerken maar eens door. Een aantal herken ik. Ik
denk continu aan hem, nou ja bijna dan. Weke knieën ben ik al voorbij mar de
vlinderen fladderen nog dat het een lieve lust is. Idealiseren, nee hoor, hij
is gewoon geweldig J
Ongemakkelijk en verlangend gevoel bij afwezigheid van mijn geliefde, tja die
kan ik echt niet ontkennen. Toch herken ik een aantal andere zeker niet. Ik
word niet meer verlegen en onhandig als mijn liefste bij me is. Voornamelijk
rustig en blij. En die irrationele denkpatronen en handelingen hoop ik toch ook
over te slaan. Verlies van concentratie kan ik zo in de vakantie niet
beoordelen en die lichte slapenloosheid schrijf ik toe aan het slapen in de
camper of het te lang op blijven om bij elkaar te kunnen zijn. En tja direct
slapen is er natuurlijk ook niet bij. Bij het verlies van eetlust kijk ik
jaloers naar het scherm. Kijk die zou nou wel weer mogen.
Mijn nieuwsgierigheid is gewekt, ik klik door naar
liefde. Hoe zit dat dan. Liefde betekent de diepe genegenheid voor,
welgezindheid tot of toewijding voor een ander, zegt Wikipedia. Ah een warm
gevoel overvalt me, ik voel niet alleen verliefdheid en mijn “ik hou van je
schat” is dus daadwerkelijk ergens op gebasseerd.
Men dient een onderscheid te maken tussen liefde en verliefdheid, zegt de site. Beide fenomenen zijn wetenschappelijk
verklaard, hoewel vanuit bijvoorbeeld de systeemwetenschap het
terugbrengen van verliefdheid tot 'chemische reactie' te sterk reductionistisch
is. Het zijn immers niet de chemische reacties zélf die de zeer invloedrijke
interactie tussen twee verliefde mensen teweegbrengen; tussen chemie en
geslachtsgemeenschap zit een hele keten van (al dan niet cultureel bepaald)
gedrag, die nog niet volledig verklaard is. Ja ja, denk ik. Zo kan ik ook alles
kapot redeneren.
De term liefde verwijst naar relaties tussen mensen onderling, tussen
mensen en objecten, enzovoort gaat de informatie verder. Liefdesrelaties worden gekenmerkt door zekere gedragingen en
gaan vaak gepaard met bepaalde emoties zoals seksuele gevoelens, ontroering,
welzijnsgevoel en combinaties hiervan. Ik lees nog even door en kom te weten
dat alles vrij gemakkelijk verklaard kan worden. Zo zou zonder de moederliefde het
voortbestaan van kinderen veel minder gegarandeerd zijn. En dit is niet alleen
bij mensen het geval maar ook bij talloze diersoorten. Bij de dieren kunnen we
liefde waarnemen zoals seksuele drift en nestverzorging, maar menselijke
relaties zijn dan weer zo complex dat ze niet alleen op hormonen te herleiden
zijn. Liefde en ratio sluiten elkaar evenmin uit. De keuze van het voorwerp der
liefde kan onbewust of bewust gemaakt worden op basis van feitelijke
overwegingen, lees ik. Zo beschouwt Fritz Heider, de psycholoog en grondlegger van de
balanstheorie, in zijn "The Psychology Of Interpersonal Relations"
liefde als een positive liking relation tussen twee personen, die een
gemeenschappelijke betrokkenheid hebben tot een derde iets. Ook dat zie je
inderdaad vaak gebeuren. En valt dat gemeenschappelijke doel weg, merk je dat
ook de liefde over is. Triest maar waar.
Ik staar even over mijn beeldscherm heen in het niets. Het beeld van
mijn onderwerp van liefde verschijnt op mijn netvlies. Een warm gevoel overvalt
mijn, mijn vlinders blijken weer wakker en fladderen er weer lustig op los. Ik
besluit de info te laten voor wat het is en vooral erg te genieten. Ik kijk op de klok, nog 3 uur en dan is hij
weer “thuis”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten