Borsten

Het is vreemd. Wel makkelijk aan de ene kant maar ze wordt er ook onzeker van. Ze weet niet wat ze er mee aan moet. Het lijkt alsof ze hem niet interesseren. Hij ze niet eens ziet. Dat is fijn! Want eindelijk draait het eens niet om haar borsten. Maar wat is het dan? Dat maakt haar onzeker. Toen ze 15 was vond ze ze maar in de weg zitten. Het deed pijn met sporten, ze waren niet in verhouding tot de rest van haar lijf en als ze met haar moeder een nieuwe bh ging kopen kwamen ze uit op van die dingen met hele brede banden over haar nog smalle schouders. “Wen er maar aan” had de verkoopster gezegd, “dat hoort bij cup DD." Ze had eerst nog gestameld dat ze C of D had maar de verkoopster had beslist geantwoord dat ze zeker DD moest hebben. Met rode wangen vertrok ze naar de paskamer. Ze liep voorbij de leuke exemplaren met bloemetjes en lieve kantjes. Maar niks van dat alles paste en dus liep ze met wat zij noemde “oma-bh’s” in haar handen.

Een tijdlang had ze getwijfeld om naar de arts te gaan en een borstverkleining te vragen. Maar ze durfde niet. Bang voor de narcose omdat zich ergens in haar hoofd had genesteld dat als zij onder narcose moest, ze nooit meer wakker zou worden. Later had ze last van haar nek gekregen. Simpel door haar houding. Naar voren gebogen had ze het idee dat haar borsten minder opvielen. En blijkbaar was dat ook zo. Want toen ze 20 was en weer eens echt last van haar rug en nek had, had een collega haar een zogenaamde rechthouder gegeven en gezegd probeer dit maar eens. Dit zorgt ervoor dat je rug recht blijft. Dankbaar had ze het ding aangenomen en aangedaan. Maar de dagen er na waren de opmerkingen van haar mannelijke collega’s over haar nu zeer zichtbare borsten niet van lucht geweest.

Dat was zo’n 20 jaar geleden. Ondertussen had ze geleerd dat ze bij haar hoorde. En soms zelfs wel handig waren. 3 kinderen had ze er mee gevoed. Niet even een weekje maar zeker zo’n 2,5 opgeteld. Van D of eigenlijk DD was ze tot G gekomen. Het alfabet gaat best ver, had ze eens tegen haar broer gegrapt. Nu was ze terug bij E. Ooit hadden haar stiefdochters van toen 15 gezegd dat ze later wel zulke borsten wilde hebben. Best vleiend vond ze en accepteerde ze toen toch maar.

En nu, nu hoorde ze dus bij haar. Soms zag ze mannen kijken. De opmerkingen lachte ze weg en deed er dan ondertussen maar gewoon braaf haar voordeel mee. En ja, ze trok inderdaad altijd mannen aan die erg gecharmeerd waren van haar borsten. Maar hij niet dus. Met hem was het anders . Dat maakte haar ineens onzeker, want even wist ze niet meer waar ze stond. Hij was mooi. Prachtig vond ze hem. Maar van haar eigen lijf was ze niet zo zeker. Behalve haar borsten vond ze niets mooi. En dus vroeg ze zich af. Wat was het dat hem aantrok. Hoe zag hij haar?