woensdag 16 januari 2013

Witte onderbroeken en bleke kippenborsten

‘Weer eens wat anders dan in je onderbroek in een metro gaan zitten’ zegt hij als ik opper dat aansluiten in de avondspits een optie kan zijn omdat je zomaar ineens mee te doen aan een recordpoging van de ANWB. In je onderbroek in de metro…… en ja hoor ik heb een beeld.

Ik hoef er niets voor te doen, het is er direct. Een metro vol met mannen. En allemaal gekleed in slechts een witte onderbroek. Zo een die eigenlijk net te groot is. Een aantal had het blijkbaar koud vanmorgen en heeft een lange versie aangetrokken. Een enkeling heeft een bijpassend hemd aan. Zo een met een te lage hals en een ribbeleffect. Uiteraard te groot en duidelijk al heel vaak gewassen. Zo een waar nog net wat verdwaalde borstharen bovenuit komen. Maar de meeste mannen staan in hun te witte kippenborst met of zonder borsthaar. Bij een enkeling hangt een buik met wel erg verstopte buikspieren over de rand van de witte slip. Deze heren hebben vast vanmorgen nog van vrouwlief te horen gekregen dat ze er best wel wat van af zou mogen, maar heeft inmiddels al besloten zich daar de rest van de dag weinig van aan te trekken. Helaas voor mij heeft niemand het idee vanochtend gehad een gezellige string of boxershort aan te doen.
Het is druk in de metro. Dat kan ook niet anders want anders krijg je natuurlijk nooit een vermelding in het Guinness book of records. Hoewel…. Ik vraag me af of deze mannen eigenlijk wel door hebben dat ze alleen in hun onderbroek staan. Het lijkt ze niet te deren. En gek genoeg is er geen vrouw in de metro te bekennen. Ze zijn er ook niet. Dat weet ik zeker. De mannen zijn namelijk volledig op hun gemak en doen geen enkele poging hun buik in te houden of hun borst op te blazen en er is geen enkele vorm van haantjesgedrag te bespeuren. Een aantal is  verdiept in de krant en een aantal anderen kijken verveeld naar buiten.

Stiekem kijk ik naar ze. Het is een koddig gezicht. Al die mannen in hun witte onderbroek. Het is vooral de combinatie met hun nette zwarte sokken en dito schoenen die mij aan het lachen maakt. Sommige schoenen proberen angstvallig de meegenomen aktetassen op hun plaats te houden. Dat resulteert dan weer in knokkelige knieën die strak tegenelkaar gespannen wat dan het gehele plaatje eigenlijk niet echt goed doet.
Dan ineens komen ze allemaal in actie. Alsof er iemand met zijn vinger knipt, schrikken ze wakker. Verbaasd kijk ik naar het tafereel. Ik zie ruggen die zich rechten. Buiken worden ingehouden en borsten lijken op te zwellen. Op de meeste gezichten verschijnt een glimlach. Open of uitdagend. Knieën spannen niet meer samen maar richten zich stoer naar voren. De kans dat de aktetas gaat schuiven, lijkt niet meer belangrijk te zijn. Een ware metamorfose vindt plaats. Een verschil van dag en nacht, van zwart naar wit. Dan wordt duidelijk waarom. De deur is opengegaan en een prachtige jonge vrouw komt de metro binnen.
De mannen sloven zich uit, stuk voor stuk. Ongeacht leeftijd, groot of klein, donker, grijs of kaal. Allemaal zijn ze op slag veranderd. En eigenlijk weet ik niet welk beeld nu het meest komisch is. Want al doen ze nog zo hun best…. Het is nog steeds een lullig gezicht al die mannen in te grote, absoluut niet sexy witte onderbroeken.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten