vrijdag 8 februari 2013

Vrijstaand familiehuis, gedeeltelijk gemeubileerd

Het klinkt zo sneu, een beetje zielig zelfs en treurig ook. Je krijgt er gewoon geen warm gevoel bij. En dus omzeil ik de term gewoon. ‘Alleenstaande moeder’ waarbij je dan nog vaak ‘met kinderen’ erachteraan hoort of leest. Alsof je een moeder zonder kinderen kunt zijn.

Bij huizen is dat anders. Echt heel anders. In een huizenterm zou ik dus een vrijstaand huis zijn. Een vrijstaand huis met een enorme lap tuin, want zowel de kinderen als je zogenaamde rugzakje (nog zo’n jeukterm) houden de afstand er wel in. Toch klinkt het veel beter dan een ‘twee-onder-een-kap’ zoals je een koppel zou kunnen definiëren. Zo’n huis dat eigenlijk één huis is met een muur er tussen. En met buren waar je het niet altijd mee kan vinden maar waarmee je dus wel onder één dak woont. Je moet er dus mee praten, al is het maar over de schutting in je tuin die je privacy enigszins zou moeten waarborgen maar wat de eerste vorm van irritatie is. Zo’n twee-onder-een-kap met een net te kleine oprit en het liefst met een paadje onder de ramen aan de voorzijde, zodat de krantenjongen ‘binnendoor’ kan lopen.
Vrijstaand klinkt ook een stuk beter. Open en vrij. Niet zo alleenstaand, niet horende bij de groep. Overigens zou ‘het vrijstaande huis’ met kinderen dan weer ‘gemeubileerd’ zijn, dus nog duurder in de ‘verhuur’. Klein detail is dat de meeste alleenstaande moeders met kinderen dan weer niet in zo’n alleenstaand huis wonen. Maar misschien is dat omdat twee keer alleenstaand dan weer iets te veel van het goede zou zijn. Voor vaders is het trouwens anders. ‘Alleenstaande vader’ dat klinkt wel heel dapper en stoer. En tegelijk heeft het ook iets aandoenlijks. Dat doen ze toch maar even. Heel anders is het voor ‘huisvaders’. Hoewel…. Misschien denken mannen daar dan wel weer anders over.

Eens was ik stiefmoeder. Ook zo’n term waarbij nou niet de warmste gevoelens naar boven komen. Schertsend heb ik er dan ook altijd maar ‘boze’ voorgezet dan heb je het heks verhaal met de rode appel tenminste gewoon compleet. Blijkbaar hadden meer mensen er last mee en steeds vaker hoorde ik de term ‘zorgmoeder’ voorbij komen. Persoonlijk kreeg ik daar dan ook weer jeuk van. Het beeld van een soort van zuster drong aan mij op. Eentje die er nog wat ‘zorgen’ geheel gratis bij krijgt. Dat laatste is waar natuurlijk, maar hopelijk toch niet het enige dat je krijgt.
De mooiste term die ik ook voorbij zag komen was ‘liefmoeder’. Enige voorwaarde is dat de kids nog wel klein moeten zijn, want bij pubers ga je dat er natuurlijk echt nooit in krijgen. Alleen al bij het woord ‘lief’ schieten ze in de lach laat staan in combinatie met ‘moeder’ die nog niet eens je echte moeder is. Dat is gewoon te veel van het goede vragen. Dan weet je zeker dat je die avond spinnen in je bed vindt en de volgende ochtend met kauwgom in je haar op staat.
Een vriendin van mij noemt het ‘bonus’moeder en ‘bonus’kinderen. Dat vind ik creatief en mooi tegelijk. Kleine kanttekening is dat je niet al te vaak je boodschappen bij de Albert Heijn moet halen. Anders krijg je er weer een ‘in de opruiming’ of ‘deze week extra voordelig want geen mens wil het nog hebben’ gevoel er bij.
Alleen al om de term te ontwijken zou je weer een relatie willen hebben. Maar ja dan degradeer je weer van vrijstaand naar twee-onder-een-kap  en een ander mens wordt je er toch niet van. Misschien tijdelijk wat meer het zonnetje in huis omdat de vlinders door je lijf heen sjezen, je roze bril de wereld wat milder maakt en je hoofd in de wolken verkeerd. (je weet wel, daar… achter de wolken schijnt de zon situatie). Maar verder veranderd het niks aan de situatie of aan wie je bent. Het is het principe van de ‘interieurverzorgster’ die toch gewoon de ‘schoonmaakster’ of de ‘poets’ blijft.
Dus tot die tijd ben ik gewoon een alleenstaande moeder. Gescheiden ook nog om er nog maar eens een schepje boven op te doen. Dat staat leuker op de formulieren die je overal moet invullen. Het stempeltje ligt al klaar. Gaat u maar even zitten mevrouw, dan stempelen we even en dan plaatsen wij u zo in een hokje. Want zo doen we dat. Een beetje baldadig neem ik mezelf voor om de eerstvolgende keer als ik een formulier moet invullen zowel ‘gescheiden’ als alleenstaande ouder’ door te strepen. Er naast zet ik dan: ‘Vrijstaand familiehuis, gedeeltelijk gemeubileerd maar met nog een kamer vrij’.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten