Ik wens…

‘Je krijgt waar je om vraagt’ zegt hij. Ik knik en staar voor me uit. Ik weet wat hij bedoelt. Je gedachten zijn sterk, sterker dan je ooit zal kunnen vermoeden. Duizenden gedachten vliegen door mijn hoofd. En elke gedacht zend een wens. ‘Niet zeggen dat je moet loslaten, want dan pak je het juist vast’. Ineens begrijp ik waarom mijn gevoel zich altijd zo verzet tegen het ‘moeten loslaten’. Nergens  gaan zoveel gedachten naar toe dan naar dat wat je  moet waar je niet aan toe bent. ‘Focus op iets anders dat je wil’ is zijn advies. Dan gaan je gedachten weg van dat wat je los wil laten.

Het lijkt zo simpel en misschien is het dat ook wel. Maar op dat moment vliegen de gedachten door mijn hoofd. Ik probeer ze op een rijtje te zetten of onder controle te krijgen. Ik zou toch beter moeten weten. Het leven is een leerproces en we krijgen dat wat we nodig hebben. Soms ben ik daar blij om maar soms toch echt ook minder. Zie ik niet wat het mij gaat brengen en misschien is dat het wel. Ik hoef het niet altijd te zien. Nog meer dan ik al doe moet ik gewoon vertrouwen. ‘Niet jezelf afsluiten’ zegt hij, ‘maar vanuit je hart naar buiten gaan. Dan bouw je een natuurlijk muurtje dat alles bij je vandaan zal houden’. Ik kijk over het water en visualiseer. Leven in het nu, want alleen nu telt.

Ik wens dat kanker verdwijnt uit onze samenleving

Als ik een paar dagen later schrijf: “ik hoop dat deze eerste dag van jouw nieuwe jaar een goed begin is geweest om er een gelukkig, liefdevol en ‘rustig’ jaar op te laten volgen’, besluit ik tegelijk dat het mijn eerste dag om actief met mijn wensen aan de slag te gaan en dat ik elke dag mijn wensen op ga schrijven. Want inderdaad toen ik het twee jaar geleden druk had, wilde ik rust. Maar toen de rust kwam, was dat in weinig opdrachten voor werk. Rust dus, maar niet de rust die ik bedoelde. Foutje! Verkeerd omschreven, verkeerd gevraagd. Dus wilde ik toen meer werk en dat kreeg ik. De afgelopen maanden werk ik elke dag, avond en het weekend. Rust zou ik willen roepen maar dan besef ik dat ik iets specifieker zal moeten zijn.

Die avond pak ik het schriftje dat ik een maand geleden van mijn dochter kreeg en begin met schrijven. De eerste dag nog wat onwennig maar het went al snel. Je kan onuitputtelijk wensen, herinner ik me uit ‘The Secret’. Dus begin ik vol overgave aan mijn wensenlijst. ‘Ik wens meer evenwicht tussen drukte en rust, tussen werk en privé, tussen alleen en samen. Ik wens weekenden met tijd voor hobby’s en werkdagen met werk voor mooie opdrachten. Ik wens dat het goed gaat met de kinderen, op school, thuis, in hun relaties met vrienden en met mij. Dat ze goede cijfers halen en veel lol hebben en zich gelukkig voelen.

Ik wens dat mijn bedrijf een mooi stabiel product neerzet dat de oplossing is voor velen. Dat er veel gebruikers komen en dat iedereen die er aan meewerkt er in alle opzichten rijker van zal worden. Ik wens liefde en geluk en tijd kunnen spenderen aan de dingen die mij blij maken. Ik wens een gelukkig gezin met mijn lieve kinderen en een lieve zorgzame mooie man die van mij houdt. Ik wens een thuis om samen te komen vol warmte en gezelligheid. Ik wens dat de mensen om mij heen gelukkig zijn.

Ik wens dat het boek waarvan ik droom uitgegeven zal worden en dat ik nog vele verhalen mag schrijven. Ik wens gezondheid voor mij, mijn kinderen en iedereen om mij heen. Ik wens dat kanker en andere dodelijke ziektes te genezen zullen zijn en verdwijnen uit onze samenleving. Ik wens en kies om te leven op mijn gevoel en liefde en zo altijd de juiste keuze te maken.

Ik wens dat ik jou zal inspireren om ook te wensen… dus wat wens jij?