Elke dag plaatst hij het zinnetje. Elke dag met een ander
einde. Het is vaak het eerste dat ik zie
op Facebook. En elke dag weer treft het mij. Hoe bijzonder. Zo vol liefde. Een
simpel zinnetje maar in de zinnen leef je met ze mee. Ik hoop dat hij de zinnen
lang, nog heel lang zal schrijven. Want zo lang zullen ze samen zijn en zal de
ziekte haar niet kunnen inhalen.
Het is zo dubbel. Aan de ene kant zou ik zo met haar willen
ruilen aan de andere kant niet. Niemand wil ruilen met iemand die ziek is zou
je denken. En nee, ik dank elke dag dat ik gezond ben en wat dat betreft wil ik
zeker niet ruilen. Maar het feit dat er iemand zoveel van je houdt, is toch
heerlijk. Elkaar ontmoeten en na tig jaren nog elke dag zoveel van elkaar
houden. Samen je kinderen zien opgroeien en dan weer van het leven samen
genieten.
Het lijkt zo eenvoudig. Genieten van de dag en van
elkaar. En toch lukt het de meeste van ons niet om het vol te houden. We doen
het een paar dagen, soms weken. Meestal nadat er iets gebeurt is. Iets dat je
met twee voeten op de grond zet of met je hoofd in de wolken laat lopen. Bij extreme
blijheid of verdriet zijn we weer bewust van ons leven en van iedereen van wie
we houden. Maar als het een tijdje verder is, nemen we het zo snel weer voor
lief.
Maar hij niet. Want hij is zich er van bewust wat hij
verliezen kan. En precies dat koestert hij elke minuut dat het nog kan. Hoe
vaak heb jij je bedacht dat je meer tijd zou willen besteden aan je lief, je
kinderen of aan jezelf. En hoe lang doe je dat dan? En waarom nemen we degene
die ons zo dierbaar zijn zo vaak gewoon voor normaal? En het ergste is dat als
we ze kwijtraken, door de dood of omdat ze ons verlaten, dan pas beseffen we
hoe veel we van ze houden. Wat is dat toch met ons?
Ook ik verlies me elke keer weer in de dingen van de dag.
Werk dat toch af moet of in dingen waarvan ik op dat moment denk dat ze belangrijk
zijn. Maar hoe belangrijk zijn ze eigenlijk? ‘Meer leven in het nu’ zei een vriend.
En braaf probeer ik dat maar hoe snel weer verlies ik me in ‘als’ en ‘dan’. Hoe
graag zou ik soms een kijkje in de toekomst nemen. Misschien is liefde ook wel
de dingen voor lief nemen. Leven zoals het leven zich voordoet en op je pad
komt. Je pad maar gewoon volgen en ervan genieten. Kijken naar degene die met
je meelopen en ze vertellen hoe belangrijk ze zijn.
Dank je wel Ruud voor je mooie zinnen. Voor hoe je
iedereen laat beseffen hoe belangrijk het is om te zeggen wat je denkt en
voelt. Liefde is… genieten van jullie enorme levenslust en jullie liefde voor
elkaar.
