vrijdag 13 februari 2015

Vrijdag de 13e

‘Sorry, mijn telefoon wil niet doorverbinden’ zegt hij. ‘Oh,’ antwoord ik ‘mijn scanner wil niet werken’ en ik kijk nog een keer boos de kant van het apparaat op. ‘Ik weet niet wat het is vandaag’ voeg ik er nog aan toe. ‘Nou’ hoor ik zijn stem in mijn oor ‘weet je niet wat voor dag het vandaag is?’ En ineens valt mijn oog op de agenda. Oh nee …VRIJDAG DE 13e.

‘Ik wil het niet daarop gooien hoor’ zegt hij nog, maar ik hoor de twijfel in zijn stem. Dapper denk ik ook nog dat het mij niets doet. Pff vrijdag de 13e, gewoon een dag als alle anderen. Als ik net neergelegd heb, bedenk ik dat ik helemaal geen bereik heb hier en hij mij helemaal niet terug kan bellen. Nou dat gaat goed en het is nog maar amper 10.00 uur in de ochtend. Eigenlijk begon het gisteren al met mijn laptop die uitviel. Gelukkig hadden ‘mijn mannen’ van de Helpdesk dat zo voor elkaar maar moet ik wel een nieuwe batterij en misschien wel een hele nieuwe laptop. De rest van de dag was super productief. Dat dan weer wel. Vanmorgen om 05.00 uur probeerde ik mijn ogen dicht te houden terwijl de kamer in het licht baadde van de wekker die op de verkeerde tijd ingesteld stond. Even later kwam zoonlief melden dat hij zich niet lekker voelde en bleef zolang praten dat ik echt klaar wakker was. En het gekke was dat ik uiteindelijk nog moest haasten om op tijd op mijn afspraak te komen. 
Nee hoor, ik ben helemaal niet bijgelovig. Behalve dan ...
De eerste e-mail die ik open vertelt dat een afspraak die verzet wordt naar een dag waarop ik uiteraard niet kan. Mijn telefoon geen bereik maar ontvang ik wel voicemails. Dat is om het extra frustrerend te maken. Zeker omdat terugbellen dan weer niet lukt. Even later komt er wel een telefoontje binnen… de school van zoonlief. Shit vergeten af te melden. Ik besluit niets te vermelden over de 13e. Wat moet ze wel van mij denken. 

Oké, Nu focussen. Want anders kun je net zo goed je bed in duiken denk ik. Dan is het verloren. Gewoon niet aan toegeven. Het wordt een fantastische dag. Ik denk even aan de vriend die vandaag naar de tandarts moet. Hm, als dat maar goed gaat. Nee hoor, ik ben helemaal niet bijgelovig. Behalve dan dat ik niet onder ladders doorloop, een geluksbeeldje in mijn portemonnee heb en ik ook zoiets heb als een jurkje en een bh waarbij ik toch echt geloof dat de zaken dan beter gaan dan in een andere outfit en die dus aan moet bij een belangrijke afspraak. Met als gevolg dat ik dan altijd weer in hetzelfde zou lopen en volgens mij brengt dat dan weer ongeluk. Oh ja, en vrijdag de 13e dus. 

Hoe zat dat eigenlijk in de middeleeuwen of in de tijd dat de agenda er nog niet was? Was het dan vrijdag de 13e als er een zwarte kat voor je voeten overstak? De 13e geldt als het duivelsdozijn, lees ik op internet. In de Bijbel wordt de Apocalyps in het 13e hoofdstuk aangekondigd. Jezus was de 13e persoon te midden van 12 discipelen. Op vrijdag, de feestdag voor de Godin Venus werden door de Romeinen de vonnissen voor de doodstraf uitgevoerd. Op vrijdag de 13e vond Jaques de Molay, grootmeester van de Orde van Tempeliers de dood. Heksen zouden op vrijdag met 13 Heksen samen komen. En kijk daar ging het mis, denk ik, of juist goed? 

Ik lees dat er zelfs een term in de psychiatrie voor angst voor vrijdag de 13e bestaat, namelijk paraskevidekatriafobie. Toch blijkt uit statistieken dat er niet meer ongelukken plaats vinden op vrijdag de 13e. En dat vind ik dan weer goed nieuws. En in andere culturen is vrijdag de 13e dan weer helemaal niet erg. Het is dat zij dan weer andere "ongeluksdagen" hebben, anders was omschakelen nog een optie. 

13 staat vaak voor transformatie, denk aan de Tarotkaart van de Dood, op plaats 13. Ook wordt de dertien bijvoorbeeld gebruikt vanuit een positief oogpunt door de vrijmetselaars als je kijkt naar het biljet van 1 dollar. De piramide heeft 13 trappen en op het grootzegel van de VS staan 13 sterren en, dertien pijlen en 13 twijgen. En volgens mij heeft niemand ooit een 13e maand salaris afgeslagen vanwege het getal 13. Dus zo’n moeite hebben we er dan ook weer niet mee. 

In een kalenderjaar zitten 13 volle manen, in het Jodendom staat 13 voor volwassenheid (Bar Mitzvah), 13 staat voor positieve eenheid. 13 is dus helemaal geen getal om bang voor te zijn lees ik, tenzij je bang bent voor transformatie en nieuwe ervaringen. 13 heeft niets met de duivel te maken en ook is er geen negatieve link met Heksen. Opgelucht haal ik adem. De bezem mag voor het huis blijven staan. Alleen de zwarte kat hou ik vandaag maar binnen.









donderdag 12 februari 2015

en daar voorbij

Liefde 
is 
geloven, 
in 
jou & mij.

Liefde 
is 
geloven,

vertrouwen, 
in 
de hemel

en 
daar voorbij...


zondag 8 februari 2015

Liefde is…

Elke dag plaatst hij het zinnetje. Elke dag met een ander einde.  Het is vaak het eerste dat ik zie op Facebook. En elke dag weer treft het mij. Hoe bijzonder. Zo vol liefde. Een simpel zinnetje maar in de zinnen leef je met ze mee. Ik hoop dat hij de zinnen lang, nog heel lang zal schrijven. Want zo lang zullen ze samen zijn en zal de ziekte haar niet kunnen inhalen.

Het is zo dubbel. Aan de ene kant zou ik zo met haar willen ruilen aan de andere kant niet. Niemand wil ruilen met iemand die ziek is zou je denken. En nee, ik dank elke dag dat ik gezond ben en wat dat betreft wil ik zeker niet ruilen. Maar het feit dat er iemand zoveel van je houdt, is toch heerlijk. Elkaar ontmoeten en na tig jaren nog elke dag zoveel van elkaar houden. Samen je kinderen zien opgroeien en dan weer van het leven samen genieten.

Het lijkt zo eenvoudig. Genieten van de dag en van elkaar. En toch lukt het de meeste van ons niet om het vol te houden. We doen het een paar dagen, soms weken. Meestal nadat er iets gebeurt is. Iets dat je met twee voeten op de grond zet of met je hoofd in de wolken laat lopen. Bij extreme blijheid of verdriet zijn we weer bewust van ons leven en van iedereen van wie we houden. Maar als het een tijdje verder is, nemen we het zo snel weer voor lief.

Maar hij niet. Want hij is zich er van bewust wat hij verliezen kan. En precies dat koestert hij elke minuut dat het nog kan. Hoe vaak heb jij je bedacht dat je meer tijd zou willen besteden aan je lief, je kinderen of aan jezelf. En hoe lang doe je dat dan? En waarom nemen we degene die ons zo dierbaar zijn zo vaak gewoon voor normaal? En het ergste is dat als we ze kwijtraken, door de dood of omdat ze ons verlaten, dan pas beseffen we hoe veel we van ze houden. Wat is dat toch met ons?

Ook ik verlies me elke keer weer in de dingen van de dag. Werk dat toch af moet of in dingen waarvan ik op dat moment denk dat ze belangrijk zijn. Maar hoe belangrijk zijn ze eigenlijk? ‘Meer leven in het nu’ zei een vriend. En braaf probeer ik dat maar hoe snel weer verlies ik me in ‘als’ en ‘dan’. Hoe graag zou ik soms een kijkje in de toekomst nemen. Misschien is liefde ook wel de dingen voor lief nemen. Leven zoals het leven zich voordoet en op je pad komt. Je pad maar gewoon volgen en ervan genieten. Kijken naar degene die met je meelopen en ze vertellen hoe belangrijk ze zijn.

Dank je wel Ruud voor je mooie zinnen. Voor hoe je iedereen laat beseffen hoe belangrijk het is om te zeggen wat je denkt en voelt. Liefde is… genieten van jullie enorme levenslust en jullie liefde voor elkaar.


zaterdag 7 februari 2015

Zweven

Overgaan en zweven
Licht fel en toch zo warm
Heden, toekomst en verleden
Het is ’t alles dat ik omarm

Wat is geweest, dat is geweest
Het is zoals het is
Want ooit en als is niet gekomen
Het is het nu dat ik zo mis

Samen leven, dromen
Mijmeren uren lang
Maar nu moet jij verder
Ga leven weest niet bang

Omarm ’t zoals je deed
Toen we nog samen waren
Laat ’t even door je stromen
Zet je hart weer open
En laat de wind
de grote schoonmaak klaren

Durf weer lief te hebben
En te genieten van de dag
Te vertrouwen, lief ga zweven
Echt het mag



Witte Bloesem

Witte bloesem
Bloemen in de knop
Pril en teer geluk
Nu nog in de dop

Bloemen moeten bloeien
Uitbundig in hun eigen kleur
Je een lach ontlokken
Met hun pracht en geur